Willie’s week 1
Ik mis…
‘Ik mis een hand’, flapte ik Julian Thomas tegemoet. De geboren pianospeler bezong verpletterend ‘My friend’… en iedereen wilde dat zijn… Voor zijn expressieve kop kwam ik ogen tekort… En het energieke spel was met 4 handen niet te doen… Laat staan met één hand?! Eén rechterhand, zoals niemand heeft, en géén linkerhand, zoals iedereen heeft. ‘Ik mis een hand’. Julian’s hand rustte op mijn schouder… ‘Jij mist hem… ik niet!’… Z’n zachte ogen vergaven mij mijn invalide opmerking. Klaar!… Over en uit!… Doe de schuiven dicht!… Doof het licht!… Genoeg!… Ik wilde wel alle goden verzoeken om ons te laten stoppen… De kortste roman aller tijden moest voor eeuwig z’n diepe betekenis krijgen! ‘Ik mis een hand’. ‘Jij mist hem… ik niet!’… Maar ja… loatgoaaan!!!… We denken altijd, dat we verder moeten. Julian wilde ons niet teleurstellen… Als een clown strikte hij met rechts z’n veter en met links ons met de mikrofoon… om te vertellen, dat hij niet zielig is… Wèl zielig geweest!!!, flapte hij er uit. En daar ging het pas goed mis met het gezellige familieprogramma De Regiotap… Het onverbiddelijke format van een TV-programma was belangrijker… dan de bekentenis van Julian: ‘Wèl zielig geweest!’ Onze schreeuwige hitlijst De Sterrenparade… de altijd maar gezellige Arne Jansen… Alles leek zijn kleur te verliezen… De TRP-band met het mooie ‘Signed, sealed, delivered.. I’m yours’… van een, evenmin gehandicapte, pianist zonder ogen… Zelfs het verrassend feestelijke gelalalal van John & Ron was geen afleiding… het bleef het verhaal over de hand, die ìk miste… Ik deed m’n beste best, maar het bleef humor zonder lach… ‘Wat ging er nog meer mis tussen je ouders… ze hebben je maar één hand gegeven?!… De ‘ooooh-dat-kun-je-niet-maken’ afkeur steeg op uit het publiek… Even keek Julian verward weg… Pas later begreep ik hoezeer deze opmerking een schot in de roos en dus tegelijkertijd een trap op zijn hart was… Julian is namelijk met één hand geboren… en zijn ouders misten de andere. Zij hadden een incompleet kind op de wereld gezet en konden dat niet dragen… Julian werd afgestaan… weg gedaan… En Julian?… Julian is een prachtig bijzonder mens geworden met een groot muzikaal talent. Daar waar Jan Vaynes’ linkerhand waarschijnlijk niet weet wat zijn rechter doet… daar wordt Julian’s rechterhand gedragen. ‘Hoe kan ik missen, wat ik nooit gehad heb?… Klaar?… Over en uit?… Loatgoaaan!!! Wat ben ik blij, dat De Regiotap niet te stoppen is… Weer zo’n mooie roman van Julian! ‘Hoe kan ik missen, wat ik nooit gehad heb?… Laten we eens op z’n Julians doordenken… ‘Hoe kan ik missen, wat ik niet heb!’ ‘Hoe kan ik missen, wat ik niet ben!’ ‘Hoe kan ik missen, waar ik niet was!’ Ik kan slechts missen als ik hier en nu niet genoeg heb aan wat ik heb en wat ik ben!
(bron: www.regiotap.nl)